Op het moment dat jij iemand vertelt dat hij of zij het goed doet, een compliment, stijgt van de ontvanger zijn of haar eigen waardering en breekt vaak het ijs. Indien dat uiteraard nog niet was gebeurd. En, lijkt het dat de complimentgever, direct of indirect, wordt gewaardeerd. Ik heb daar eens over na zitten denken. Opeens kwam er een gedachte van de werking van een systeem naar boven.
Het complimenten systeem!
Ik wil dat systeem eens via dit Blog beschrijven. Misschien dat het ons tot denken zet. Of zelfs tot een dialoog.
Het zijn mijn gedachten die ik aan jou, de lezer, beschikbaar wil stellen.
Dank dat jij mijn Blog wilt lezen!
EVERYBODY LIKES A COMPLIMENT
Terugkomend op het net gegeven c.q. beschreven compliment vraag ik mij af of men het compliment misschien wel geeft om zelf gezien te worden? Vergelijkbaar met de vraag of jij jou wel lekker voelt, terwijl de vrager intens bleek ziet. Of jij moe bent, terwijl de vrager direct dan een gelegenheid heeft om te vertellen over zijn of haar eigen vermoeidheid?
Vissen naar een compliment dus eigenlijk. Of om zodoende zichzelf beter te voelen en te stijgen op de complimentenladder. Natuurlijk geldt dat niet voor iedereen. Of toch wel? Toch als jij uitgaat van de complimentgever in plaats van de complimentontvanger.
Abram Lincoln schreef : "Everybody likes a compliment"
Echter dan denk ik.... 'is dat niet afhankelijk van wie jij hem krijgt Of misschien hoe deze wordt gegeven?"
COMPLIMENTEN BOEMERANG
Komen wij dan weer niet uit op autonomie? Zelfstandig zijn. Iets bereiken/presteren. Tot een groep behoren. Geeft niet een groot deel van de mensen een compliment om (on)bewust gezien te worden? Iets te kunnen? Erbij te horen?
Natuurlijk is het heerlijk om een compliment te krijgen. Echter alleen als het naar mijn mening werkelijk gemeend wordt.
PUUR is!
Doordenkend in het complimentensysteem is het misschien voor veel mensen nog veel fijner om een compliment te geven en daardoor zelf te groeien. In plaats van degene die het compliment ontvangt. Ik noem dit De Complimenten Boemerang.
Alleen wat als dat compliment niet uit jouw hart komt, wanneer komt dat compliment dan bij de gever terug?
IK
Het geven en krijgen van complimenten houdt mij bezig. Bijvoorbeeld tijdens de opleidingen die ik gevolgd heb en/of wanneer mensen als groep bij elkaar komen. Vooral de reacties van de mensen op het compliment. Waarom houdt het mij bezig? Mijn complimenten komen altijd wel overwogen en deel ze niet al te snel/makkelijk uit. Ik heb geen behoefte aan het weggooien van een boemerang. Het is oprecht en met liefde. Ik hoef daar niets voor terug te ontvangen. Vanzelfsprekend zegt dat weer iets over mij. Omdat ik mij binnen groepen begeef waar complimenten wat langer onderweg zijn? Of dat ik ze niet echt hoor en daardoor zelf ook bescheidener ben met geven?
De zin van complimenten zie en voel ik echt. Want als deze echt door de gever gemeend is, komt het compliment ook bij mij aan. Echter eindig ik de gooi van de gever met de complimenten boemerang dan altijd met een Dank je of Dank u. Waardoor er een groep van complimentengevers dan in mijn reactie teleurgesteld lijken en ik opeens bij hen minder in aanmerking kom voor complimenten.
Of merk ik dat ik zelf niet echt bij groepen hoor en/of wil horen? Of mij binnen de verkeerde groepen begeef? Of zit het antwoord nog dieper?
Geen compliment geven of krijgen betekent volgens mijn eigen schrijven onder andere automatisch niet bij een groep horen. Dus strooi ik daarom niet echt met complimenten? Want wat ik al eerder schreef. Als ik ze geef, komen ze uit mijn diepste gevoel. Want anders, vind ik, krijg jij geforceerde bewegingen om autonomie te bewerkstellingen.
Lees:
"Niet gemeende complimenten en/of geforceerde autonomie!"
Hetgeen kan leiden tot "tijdelijke" opname in de groep, of gezien worden of.... omdat de ander (door jou) ook "tijdelijk" wordt gezien.
En uiteindelijk vind jij, na misschien veel boemerang worpen of andere stappen genomen te hebben, dan die groep waar jij bij hoort en jij echt jouzelf denkt te voelen. Jij gezien bent. Gehoord of..... Elk compliment is dan een gevolg van jouw complimenten boemerang. Dus als jij het complimenten systeem werkelijk wilt laten functioneren, zijn werkelijke waarde wilt geven, zorg dat jij jou in de juiste groep bevindt als jij op zoek bent naar geforceerde autonomie. En toch voelt dat niet goed!
LIEFDE
Bovenstaande schrijvende kom ik opeens uit op het woord Liefde. Natuurlijk is Liefde allang beschreven. Alleen is de ware inhoud per individue ervan werkelijk bekend? Is het niet zo dat wij allemaal ons eigen woord en betekenis voor Liefde hebben?
Zolang jij zoekt naar Liefde van anderen, heb jij deze (nog) niet in jouzelf gevonden. Door hem in jouzelf te vinden, kan jij Liefde geven en ontvang jij vanzelf de ware Liefde. Als jij oprechte complimenten weet te geven, komen ze vanzelf terug van de mensen die ook oprecht in het leven staan.
Zie het met het geven van een kadootje. Het is hetzelfde systeem. Wanneer jij werkelijk iets geeft vanuit jouw hart. Jouw ziel. Dan is het al een kadootje voor jouZELF om iets weg te geven.
M.a.w. complimenten geven uit Liefde (of wat jouw woord is), is onafhankelijk van de groep mensen waarin jou begeeft. Het werkelijk kunnen geven van gemeende complimenten heeft te maken met hoeveel jij werkelijk al van jouzelf houdt.
Geef jij nog vanuit geforceerde autonomie gedachten jouw complimenten dan zal de complimenten boemerang opnieuw en opnieuw en opnieuw gegooid moeten blijven worden.
Geef jij ze vanuit jouw hart of zelfs ziel dan heb jij eigenlijk het grootste compliment al aan JOUZELF gegeven zonder ergens bij te willen horen! Of sterker nog.... zonder iets voor elkaar te willen krijgen.
Met inspirerende groet
Ronald Osephius Inspirator
+31 (0)6 - 21 55 66 00
Reactie schrijven
Anja van Heusden (woensdag, 26 maart 2014 15:40)
Hoi Ronald,
Ik moest even een paar keer lezen. Het is een mooi stuk waar je alle kanten mee uit kunt, waardoor ook voor iedereen anders. Als ik het goed heb kunnen laten binnenkomen. Voor mijn gevoel kom je vooral bij het stuk Liefde bij de Essentie van het geven van een compliment. Andere vormen van complimenten kunnen anders binnenkomen adhv een wel of niet gevulde rugtas of ontstane leegtes tijdens je opvoeding.
Je hebt het vaak over de/een groep. Hangt voor jou de manier van binnenkomen van een compliment af van de/een groep waarin je vertoeft? Hoe als je één op één bent? is dat anders? Gaat het om ergens bij horen of om bevestiging, gezien of erkent te worden?
Ik merk zelf dat als ik in verbinding ben met mezelf, een compliment ook echt binnenkomt. Anders heb ik heel sterk de neiging om hem van tafel te vegen. Ook een stuk eigenwaarde. Ben ik/jij het waard om dat compliment in ontvangst te nemen en dankjewel te zeggen. Door te bedanken ( heb ik mezelf aangeleerd) merk ik dat ik het compliment ook eigen kan maken. Ben jij gewend om complimenten te krijgen? Toen je klein was ( met je en jij bedoel ik niet jouw persoon maar algemeen).
Tevens herken ik het naar complimenten vissen- dat ervaar ik zo zodra ik iets terugverwacht. Ik heb iets gedaan in huis(simpel voorbeeld) dan verwachtte ik altijd dat de ander het zag. Ik verwachtte dus een compliment. Vervolgens ging ik het benoemen en dan heb je zo'n moment dat een compliment niet meer spontaan uit het hart komt.
Mijn compliment aan jou op twitter was overigens oprecht :-) Je brengt echt iets! Alsjeblieft! uit het hart!
Anja
Ronald Osephius (woensdag, 26 maart 2014 19:02)
@Anja van Heusden. Dank je wel dat je zo open en inhoudelijk reageert. Dat waardeer ik enorm!
Ik eindig inderdaad bij Liefde met naar mijn gevoel de Essentie. Het maakt niet uit waar, door wie en in bijzijn van hoeveel mensen het compliment gegeven wordt. Als deze uit Liefde (of hoe je het zelf wilt noemen. Bijvoorbeeld verbinding) gegeven wordt, dan is deze puur en resoneert hij.
Ik heb het meer over de/een groep omdat men uit vaak geforceerde overwegingen daarbij wilt horen, op wilt vallen of iets wilt bereiken en zodoende makkelijker overgaat op complimenten. Alleen welke waarde hebben ze dan? Voldoende als je zelf ook erbij wilt horen. Echter dan blijkt dit meestal "tijdelijk". Zoals ik mijn Blog eindig is het dan meer dat men er iets voor terugverwacht en/of er zelf beter van wenst te worden.
Het vragen of vissen en eigenlijk ook het erbij horen heeft vaak meer met het (onzekere) gevoel van de vrager te maken. Zoals je zelf duidelijk omschrijft heeft dat veel met verleden, huidige omstandigheid etc te maken. Mooie opstellingsvraag :-)
De ervaring leert wel dat als je oprecht complimenten geeft, zoals ook gedag zeggen, een cadeautje geven etc, je er minimaal net zoveel vanuit het hart terugkrijgt.
Nogmaals oprechte dank uit mijn hart!
Carmen Schaafsma (donderdag, 27 maart 2014 17:18)
Hallo Ronald,
Wat een mooie column om over na te denken! Ik heb hem nu een paar keer gelezen, en kom steeds uit bij het oprecht en met liefde geven van een compliment, en daar niets voor te hoeven ontvangen. Voor mij is dat de essentie van het geven van een compliment.
De ander zal voelen of het compliment oprecht en gemeend is en is daardoor in staat om het compliment te ontvangen.
Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat een compliment niet aankomt als het niet oprecht en gemeend is. Sterker nog: complimenten gegeven zonder liefde hebben mij in het verleden doen twijfelen aan mijzelf: het tegenovergestelde wordt dus bereikt.
Aan het eind schrijf je dat het werkelijk geven van een oprecht gemeend compliment aangeeft hoeveel je al van jezelf houdt. Dat vind ik een mooi inzicht, een kadootje.
Dank je wel voor dit kadootje. Ik zal complimenten blijven geven vanuit mijn hart!
Hartelijke groet Carmen.
Ronald Osephius (donderdag, 27 maart 2014 17:53)
@Carmen Schaafsma. Dank voor je mooie woorden en dat je zo diep mijn Blog bent ingedoken.
Eigenlijk zie ik opeens nog een andere boodschap staan in mijn eigen Blog.
Hoeveel keer verdient iemand eigenlijk een compliment, alleen ontvangt deze niet of nooit? Ook dit kan iemand in zijn of haar kunnen, doen laten twijfelen omdat er geen complimenten ontvangen worden. Hetzelfde wat jij schrijft over het ontvangen van niet gemeende complimenten.
Vaak is degene die hem zo mogen geven, bang voor het boemerang resultaat. Want stel je eens voor dat je een compliment geeft aan iemand die je het eigenlijk niet gunt. Die eigenlijk niet gezien mag worden, of sterker nog, niet tot de groep behoort c.q. mag behoren.
Ook dit zegt dan iets over de eigen liefde van de persoon die het compliment zou mogen geven. En dan kom je weer terug zoals jij het ook mooi omschrijft. Elk mens is instaat een echt compliment te geven en te ontvangen... als deze alleen wel puur is!
Mooi om te lezen dat jij je eigen kadootje hebt ontdekt. Houdt dit vast. Gefeliciteerd!
Met inspirerende groet Ronald
Carmen Schaafsma (vrijdag, 28 maart 2014 17:16)
Hallo Ronald,
Dank je wel voor je reactie!
Wat mooi dat jij, door wat ik schreef, nog een andere boodschap ontdekte in je eigen blog.
Wat je schreef raakte mij.
Vroeger hoorde ik er niet bij en kreeg ik (bijna) nooit een compliment. Het werd me niet gegund, ik mocht niet gezien worden, zo herkenbaar. Dat maakt je inderdaad al aan het twijfelen over jezelf, en als je dan wel een compliment krijgt en het is zonder liefde/niet gemeend, voel je je alleen nog maar slechter.
Overigens, als iemand mij nu een compliment geeft en het is niet gemeend, haal ik mijn schouders op en denk: 'Dit is van jou.'
Een stukje eigen waarde dat ik door de jaren heen verworven heb.
Het boemerang-effect houdt mij ook wel bezig.
Het boemerang-effect is dus eigenlijk het wel of niet hebben van eigen waarde. Iemand het compliment gunnen of niet. Als je iemand het compliment gunt, ben je niet bezig met het boemerang-effect, en is je compliment dus puur. Je verwacht niets terug.
En zo ben je terug bij de essentie van het complimenten geven.
Hartelijke groet, Carmen.
Ronald Osephius (vrijdag, 28 maart 2014 23:48)
@Carmen mijn complimenten naar jou voor de mooie inzichten die jij in je leven hebt opgedaan. En dank voor je openheid!
Met inspirerende groet Ronald Osephius
Carmen Schaafsma (zaterdag, 29 maart 2014 09:43)
Hallo Ronald,
Graag gedaan, en dank voor je complimenten :-).
Hartelijke groet,
Carmen.
Ineke van der Valk (vrijdag, 04 april 2014 00:46)
Hallo Ronald,
Een prachtig artikel wat veel stof tot nadenken geeft. Ik wil graag een reactie geven vanuit mijn visie over kleuren i.c.m. met de flessen van Aura-Soma ;-)
Een compliment kan veel heling geven bij de ontvanger, waardoor deze nieuwe kwaliteiten van zichzelf kan ontdekken. Compliment verbind ik met fles 48, deze heet Vleugels van heling en is violet/helder.
Violet kan je uit de onzichtbaarheid of schaduwkant halen, het transformeert. Helder laat je de emoties zien die achter het compliment verborgen kunnen zijn. Samen met het violet transformeren de tranen (helder) naar de parels in jou!
Vele complimenten geven een balans in jezelf en dagen je uit je (opnieuw) te verbinden met je hart. Het meervoud van compliment is verbonden met fles 58 (lichtblauw/ lichtroze).
Deze kleurencombinatie daagt je uit je te verbinden met je hart, zodat je je liefde niet meer buiten jezelf hoeft te zoeken.
Ik vind het mooi, dat je je in het geven van complimenten verdiept hebt. Het zegt naar mijn gevoel veel over jou. Dit kan ik je laten zien door het woord compliment te splitsen in klinkers en medeklinkers: 20 + 28 = 48.
Het woord Hart geeft 20 (fles 20 is blauw/roze) en Ronald geeft 28 (fles 28 is groen/rood). Bij beide kleurencombinaties gaat het om het in balans brengen en in contact komen met je hart!
Je bent een Inspirator en zo zie ik je ook, je brengt anderen licht in de 'duisternis' :-) Het woord Inspirator geeft 58, evenals het woord complimenten! De kleuren roze en blauw mengen samen tot violet.
Als Inspirator geef je (Ronald, 28) onbewust heling/transformatie (violet) bij je cliënten en lezers op de social media, waardoor zij 'Hemel op Aarde' kunnen vinden (fles 30). Ook fles 30 (blauw/rood) geeft violet!
Ik ben van mening, dat je als Inspirator rijkelijk complimenten aan het uitdelen bent, ongeacht in welke groep ;-) Je brengt veel Liefde de wereld in, ga hier vooral mee door!
Graag had ik je de kleuren willen laten zien, maar een plaatje kan ik niet invoegen ... op mijn blog heb ik meer geschreven over fles 58 en fles 20, resp. bij Fluisterkind en Kind: www.inekevandervalk.nl
Hartegroet,
Ineke
Ronald Osephius (vrijdag, 04 april 2014 09:59)
@Ineke dank je wel. Opnieuw weet je kleur te geven aan mijn bedoelingen! Fantastisch hoe je het met kleuren en jouw inzichten voor elkaar krijgt om alles in het NU te zetten.
Voor de netheid noem ik je Blogs : http://www.inekevandervalk.nl/index.php/blog/Kind
http://www.inekevandervalk.nl/index.php/blog/Fluisterkind
Lianne Kortleve (vrijdag, 04 april 2014 12:39)
Hé Ronald,
Mooie blog met pittige overpeinzingen. Interessant om te lezen hoe je bij de liefde uitkomt. Dat is waar ik de laatste tijd ook steeds meer op uit kom. Wanneer het oprecht vanuit het hart komt, zeg je eigenlijk: wat heerlijk, je herinnert mij weer aan wat ik zelf ook heb/zou mogen hebben, leven, zien....Dat is bemoedigen en dan hoeven we ons niet meer suf te prakkiseren over hoe we het moeten benoemen en of het gepast is, want het past! punt! hartelijke groet, Lianne
Ronald Osephius (vrijdag, 04 april 2014 20:42)
@Lianne liefde is voor een aantal mensen / cliënten een moeilijk, soms zelfs beladen, woord. Daarom stel ik altijd voor je daar je eigen woord aan te geven. God, liefde, accepteren, licht, loslaten, stromen, het zij zo, punt etc. Eenmaal het woord gevonden te hebben dat bij je past, zal je zo anders met alles om kunnen gaan. Heerlijk dicht bij jeZELF blijvend. Fijn dat jij hier ook steeds meer en meer op uitkomt. (misschien) Wel uiteindelijk de basis van alles!
Ik sluit mij helemaal bij je aan. Sluitend met jouw duidelijke mooie woord... Punt! Met inspirerende groet Ronald Osephius
Ineke van der Valk (vrijdag, 04 april 2014 23:28)
Dank je wel Ronald. Graag gedaan :-)
Het is voor mij elke keer een uitdaging om te bekijken op welke manier de kleuren zichtbaar kunnen worden én of het overeenkomt met mijn gevoel.
Ik zie het als een andere wijze van inspireren ;-)
Kleurrijke groet,
Ineke