Art is therapy

"Je bent de held van dit museum" "Je hebt alles wat je nodig hebt al bij je" Kijk dat is nog eens binnenkomen. Ik lees verder. "Wij zijn vaak te schuchter om onszelf in het centrum te plaatsen. Te midden van die eerbiedige kunstwerken" Nou denk ik... volgens mij hebben deze opmerkingen niet alleen betrekking op kunstwerken. Jij bent toch altijd het middelpunt! Blijkt het thema tevens titel van dit blog misschien al sneller bij mij binnen te komen dan dat ik zelf had verwacht.

 

Rijksmuseum


Art is Therapy
Art is Therapy

Het is 1 mei 2014. Daar staan wij dan. De hoge hoed heeft een nieuw bezoek getoond. Hoge hoed? Lees hiervoor mijn andere Blog Bloei natuurlijk vanuit jezelf.

 

We staan bij het Rijksmuseum in Amsterdam. Ook zo'n bezoek waar iedereen van denkt "Oh ja daar wil ik ook nog eens naar toe." Alleen vaak worden net andere prioriteiten gesteld. Alleen als jij het lot laat beslissen dan ga jij. En opnieuw blijkt het een prachtige ongecontroleerde verrassing te worden. 

 

Speciaal Thema


Toeval bestaat niet. Precies in de periode dat wij er zijn, is er een speciaal thema. Art is therapy. Op de site van het Rijksmuseum blijkt (achteraf) te staan:

 

25 april 2014 t/m 7 september 2014

Alain de Botton & John Armstrong organiseren tentoonstelling in Rijksmuseum

Post its


Grote Post its helpen jou (anders) te kijken
Grote Post its helpen jou (anders) te kijken

Het is een warme dag. En het barst van de nationaliteiten. Omdat wij een lot hebben getrokken, is er niet via internet gereserveerd. Er staan twee lange rijen en wij worden netjes geïnformeerd dat het wachten wel eens een uur zou kunnen duren. Ok. In pretparken vinden wij dit toch ook normaal. Eenmaal binnen, weten wij niet wat ons te wachten staat en laten ons via diverse plattegronden en informatieboekje op de hoogte brengen. Alleen er is een verschil. Op diverse plaatsen zijn nu grote Post its opgehangen die jou helpen om op een (bepaalde) manier naar het kunstwerk te kijken. 

 

Zoals zeg maar iemand die tijdelijk met jij meeloopt op jouw (kunstwerk) pad.

 

Heerlijk. Als therapeut zie ik al diverse ankers. Alleen ik zeg nog niets hardop en ben straks benieuwd naar hoe het door anderen wordt ervaren. Het gebouw is groots en vol bezet. Gezien mijn hooggevoeligheid houd ik het even daarop dat ik mij daarom opeens heel anders voel. Ik houd de woorden binnen en vecht een soort tegen een enorm drukkend gevoel. Dan maar naar de 3e etage. Daar zal het wel stiller zijn en dus weggaan. Mooi niet ! Het gevoel wordt alleen maar sterker en sterker. Bijna angstig. In plaats van genieten lijk ik te overleven. Uiteraard doe ik anders dan wat ik normaal adviseer en houd dus "wijs" mijn mond omtrent mijn gevoel. 

 

Spreek je (gevoels)woorden hardop


Als jij jouw woorden uitspreekt, wordt jij gehoord en komt de ontdekking / inzicht
Als jij jouw woorden uitspreekt, wordt jij gehoord en komt de ontdekking / inzicht

Alleen ik ben overal met mijn hoofd behalve op de plek waar ik mag zijn. Vechten en overleven. De bal in mij wordt alleen maar zwaarder en groter. Hoe harder ik vecht. Hoe dikker en zwaarder de bal. Totdat ik even mijn eigen therapeut word en mijzelf verplicht tot het voorzichtig hardop uitspreken wat ik voel. He de bal begint te draaien. En, dan durf ik te zeggen wat ik werkelijk voel. "Ik heb volgens mij met deze kunst ooit te maken gehad. Kan roof zijn. Kan vechten zijn. Kan bewaken zijn. Kan...." En zodra de woorden zijn gesproken, begint het bij mij te stromen en kan ik eindelijk ontspannen zien wat er werkelijk is.

 

Art lijkt voor mij daadwerkelijk therapie. Alleen al als jij jou durft te uiten! Of zit het hem gewoon in het hardop uitspreken van jouw werkelijke gevoelens? De verbazing is dan ook groot als in de volgende ruimte het woord Osephvs gezien wordt.

 

Ken uw klassiekers......
Ken uw klassiekers......

Jouw gevoel. Jouw pad. Jouw uitleg.


En zo begeven alle bezoekers op hun manier zich door het land der kunsten. Een ieder kiest zijn of haar eigen pad (ondanks een aangegeven advies route) om te ervaren wat door een ander ooit is gecreëerd. En dat mag. Het is toch zeker ons eigen pad op zoek naar.....

 

Naast het kunstwerk staat een standaard uitleg over de kunstenaar en een korte uitleg over het kunstwerk zelf. N.a.v. het speciale thema is er ook nog eens een extra therapeutische uitleg over een groep werken en/of specifiek schilderij. Minimaal twee keer de uitleg over hoe een ander het werkelijk heeft bedoeld. Alleen vraag ik mij dan direct af "Volgens weet alleen maar de maker waarom iets is zoals het is" Want wanneer ik de mensen om mij heen hoor en vraag dan heeft een ieder een eigen reactie op deze uitleg.

 

En het kunstwerk zelf. Hoe mooi toch te ervaren dat wij allen onze eigen details van waarnemen hebben. Dat wij allemaal naar hetzelfde lijken te kijken en toch andere dingen ervaren. Dat wat bij ons blijft hangen c.q. opvalt, heeft voor onsZELF een waarde en/of betekenis. Hoe sterk of open staan wij op dat moment om ons door een ander wel of niet te laten "vertellen" hoe wij het (ook) mogen zien? Hoe gaan wij met de extra informatie om?

 

Een korte impressie


Is Art therapy?


Wanneer wij op ons pad, of het nu onze hoofdweg of zijpad is, begeleid mogen worden met uitleg en aanwijzingen dan zal dat altijd waarde voor ons hebben. Zolang de begeleider ons maar in onze eigen waarde laat en niets oplegt. Het is en blijft ons eigen inzicht wat wij mogen opdoen.

 

Het is aan onsZELF om te bepalen wat wij met deze informatie doen. De woorden zijn gesproken en tot ons gekomen. Met de beelden die wij daarbij ontvangen en ons oh zo belangrijke gevoel, komt het tot een geheel. Dit geheel nemen wij met ons mee. Soms zien wij het direct. Soms valt het bekende kwartje later. En soms ook nooit. 

 

Of kunst daarbij therapy is. Dat is niet aan mij om te bepalen. Voor een ieder is dat om zelf aan te geven en te ervaren. Vanuit mijn eigen ervaring kan ik wel zeggen dat ik dankbaar ben dat ik precies op dat moment en daar aanwezig mocht zijn. Ik heb duidelijk mijn inzichten opnieuw mogen opdoen.

 

Of ik het iemand zou adviseren om het Rijksmuseum te bezoeken? Absoluut en zeker nu met dit thema! Snuif alles maar eens goed op en geef het jouw plekje!

 

Met inspirerende groet,

 

Ronald Osephius Inspirator

+31 (0) 6 - 21 55 66 00

 

Reactie schrijven

Commentaren: 2
  • #1

    Carmen (zaterdag, 14 juni 2014 10:39)

    @Carmen08418007: @ROSephius Ik vind het lastig om op dit blog inhoudelijk te reageren, maar ik ben geraakt en kan ermee aan de slag!

  • #2

    Ronald Osephius (zaterdag, 14 juni 2014 10:43)

    @Carmen08418007 dank voor je eerlijke reactie, op mijn #blog, welke eigenlijk heel inhoudelijk is :-) fijn dat je hiermee verder kan